Pionizacja języka

Bardzo ważną umiejętnością podczas nauki wyraźnego mówienia jest poprawna pionizacja języka, czyli podniesienie języka w kierunku wałka dziąsłowego. Czubek języka dotyka okolic za szyjkami górnych zębów siecznych, brzegi języka przylegają do bocznych ścian podniebienia, a tył języka uniesiony jest do podniebienia twardego. Nieprawidłowa pionizacja może prowadzić do powstania lub pogłębiania się wady zgryzu, problemów z oddychaniem czy częstszymi infekcjami górnych dróg oddechowych.

  Przykładowe ćwiczenia pionizacji języka:

- Kląskanie przy szeroko otwartych ustach
- Dotykanie czubkiem języka kolejnych zębów górnych po wewnętrznej stronie
- Przesuwanie językiem wzdłuż podniebienia („malowanie sufitu”)
- Dotykanie czubkiem języka naprzemiennie dwóch ostatnich górnych zębów
- Dotykanie czubkiem języka wałka dziąsłowego (miejsce za górnymi ząbkami)
- Utrzymywanie małego kawałka jedzenia (najlepiej sprawdzają się okrągłe płatki cheerios) na czubku języka, przyciśniętym do górnego wałka dziąsłowego i utrzymywanie w tej pozycji aż płatek się rozpuści
- Smarowanie wałka dziąsłowego miodem/dżemem/nutellą i zlizywanie słodkości przy szeroko otwartych ustach
- Kreślenie czubkiem języka kółek na podniebieniu
- Utrzymywanie języka przy wałku dziąsłowym, usta otwierają się i zamykają, a język nie spada
- Unoszenie napiętego języka do góry przy mocno otwartych ustach tak, aby czubek niczego nie dotykał
- Próby unoszenia boków języka do góry (można środek języka przytrzymać słomką lub patyczkiem po lizaku)
- Szybkie uderzanie językiem o górne dziąsła jak przy wymowie głoski t (język nie wychodzi poza ząbki).